حدیث درباره ی مال حرام

حدیث درباره ی مال حرام

رسول خدا صلّی الله علیه و آله  فرمودند:

عبادت کردن همراه با خوردن مال حرام، مانند ساختن بنایی بر روی شن است.

«بحارالانوار، ج 103، ص 12»

رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - فرمود: خدای بزرگ و بلند مرتبه بهشت را بر بدنی که با مال حرام تغذیه شود، حرام کرده است.

«تنبیه الخواطر، ص 49»

قال الامام علی - علیه السّلام - : الحَرامُ سُحتٌ.

امام علی - علیه السّلام - فرمود: مال حرام، پلید و مایه ننگ است.

«غرر الحکم، ص 27»

رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - فرمود: برگرداندن یک ششمِ‌ (درهم) از مال حرام (به صاحبش)، نزد خدا برابر است با هفتاد هزار حج قبول شده.

«بحارالانوار، ج 103، ص 12»

رسول اعظم صلوات الله علیه و آله می فرمایند:

لیأتینّ علی النّاس زمان لا یبالى المرء بما أخذ المال أمن حلال أم من حرام.

روزگارى بمردم رسد که مرد اهمیت ندهد که مال چگونه به دست آرد، از حلال یا از حرام.

نهج الفصاحه جلد ۳ حدیث ۲۳۶۴

حضرت ابى عبد اللَّه فرمود آیا میدانید شحیح کیست؟ عرضکردم بخیل است.

فرمود شحیح از بخیل سخت‏ تر است زیرا بخیل از مال خودش بخل می ‏ورزد ولى شحیح بر مال مردم هم بخل می‏کند ، بالاتر از اینکه هر چه در دست مردم می بیند آرزو میکند که خدا به او بدهد از حلال و حرام هیچ گاه سیر نمیشود و به آنچه خدا روزیش داده قناعت نمی ‏کند.

و از براى بخیل سه نشانه است از گرسنگى هراس دارد و از فقیرى که رو به او می ‏آورد بیم دارد و با زبان به برادرانى که چیزى انفاق میکنند مرحبا میگوید ،

و براى سخى ( سخاوتمند ) نیز سه نشانه است ، بخشش بعد از اینکه قدرت جبران دارد، خارج کردن زکاة مال، دوست داشتن انفاق‏.  

ارشاد القلوب جلد 1  صفحه 334

الکافى ـ به نقل از على بن ابى حمزه ـ دوستى داشتم که از دبیران بنى امیّه بود؛ به من گفت : از امام صادق علیه السلام براى من اجازه ملاقات بگیر. من از حضرت اجازه خواستم و ایشان اجازه داد. وقتى آن مرد به حضور حضرت رسید، سلام کرد و نشست و سپس گفت: فدایت شوم، من در دستگاه ادارى این جماعت کار مى کردم و از دنیاى آنان به مال و منال فراوانى رسیدم و براى به دست آوردن آن ، چشم بر هم نهادم (به حلال و حرام توجّهى نکردم) ··· آیا راهى براى بیرون آمدن [از این وضع ]دارم؟ فرمود: اگر برایت بگویم انجام مى دهى؟ عرض کرد: انجام مى دهم. فرمود: از تمام مال و ثروتى که در دستگاه ادارى آنها به دست آورده اى خودت را خلاص کن. کسانى را که مى شناسى مالشان را به آنها برگردان و کسانى را که نمى شناسى از طرفشان صدقه بده. در این صورت ، من براى تو ضمانت مى کنم که خداوند عزّ و جلّ تو را به بهشت برد.

الکافی : 5/106/4 ، انظر تمام الحدیث.

امام صادق علیه  السلام :

فکر مى کنى اگر خداوند به کسى چیزى داده، به این خاطر است که او در پیشگاه خدا احترام دارد؟ و اگر به کسى چیزى نداده، از آن روست که او در نظر خدا، خوار و بى مقدار است؟ نه! بلکه مال و ثروت، از آنِ خداست که نزد انسان به امانت مى گذارد و به انسان ها اجازه مى دهد که با رعایت میانه روى، بخورند و بپوشند و ازدواج کنند و وسیله سوارى سوار شوند و اضافه آن را به مؤمنانِ نیازمند بدهند و به این وسیله، آنها را از پریشانى برهانند. پس هر کس چنین کند، آنچه مى خورد و مى نوشد و سوار مى شود و ازدواج مى کند، حلال است و هر کس از این حد تجاوز کند، بر او حرام است ... آیا خیال مى کنى اگر خداوند مالى را به امانت به کسى بدهد، او حق دارد اسبى را به ده هزار دِرهم بخرد، در حالى که اسب بیست دِرهمى هم برایش کافى است؟ ... و حال آن که خداوند فرموده است: «اسراف نکنید که خدا اسرافکاران را دوست ندارد»؟!

بحار الأنوار، ج 79، ص 304، ح 17